Para traballar sobre a Idade Media imos facer unha webquest por equipos.
A Idade Media é un dos períodos máis complexos da Historia, dez séculos de luces e sombras nos que se foron forxando as monarquías europeas e nos que naceron moitas das grandes cidades de Europa. Non obstante, este período, intermedio entre a Antigüidade clásica e o Renacemento, adoita estar asociado a certo estancamento cultural e recórdaselle máis ben polas guerras sen fin, as fames, epidemias e inxustizas sociais. Malia todo, non se lle pode definir tan só como unha época inculta e salvaxe. A Idade Media é tamén a época do nacemento das grandes cidades e universidades, do Románico e Gótico, do auxe do comercio internacional e das peregrinacións, da invención da imprenta e un longo etcétera. Na maioría das nosas cidades a Idade Media deixou a súa pegada en forma de catedrais, mosteiros, pontes, castelos e mesmo barrios enteiros.
UN VERDADEIRO SEÑOR FEUDAL
Fragmento do filme O señor da guerra (Franklin J. Schaffner)
«Ambientado nun espazo difuso que podería ser perfectamente a Galicia altomedieval, un pode imaxinarse ao altivo e distante cabaleiro Crisagón de la Cruz enviado polo Bispo de Compostela ás terras do Oeste galego para neutralizar os ataques vikingos; unha terra onde a poboación mantén antigos ritos relixiosos panteistas; onde os servos alédanse de estaren protexidos ao fin por un auténtico Señor; para rematar cunha visita guiada ás estancias dun torreón medieval: cociña, salón, dormitorio e terraza.»
REPORTEIROS DA HISTORIA: feudalismo
REPORTEIROS DA HISTORIA: organización feudal
REPORTEIROS DA HISTORIA: as Cruzadas
Vida cotiá no camiño de Santiago: as poboacións medievais están xeralmente rodeadas por unha muralla defensiva, na que varias portas abren aos camiños máis importantes. O trazado urbano é sinuoso e irregular, existindo ás veces zonas despobladas. As cidades teñen diferentes barrios, que agrupan á poboación en función da súa procedencia, a súa relixión ou a súa actividade. ARTE E HISTORIA
Os mosteiros medievais: O mosteiro será unha das pezas fundamentais da sociedade medieval. As primeiras fundacións monásticas remóntanse aos primeiros séculos do Cristianismo. Serán san Columbano e san Benito de Nursia quen, no século VI, establezan as regras que rexerán a partir de entón as vidas dos mosteiros.
CANTIGAS GALEGO – PORTUGUESAS MUSICADAS
Lingua de reis, lingua do pobo
Propóñovos inventar un haiku. Non é nada doado, pero imos intentalo aproveitando os nosos 
coñecementos de métrica e que, no fondo, somos uns xenios.
Empezaremos polo principio:
Que é un haiku?
Un haiku é unha forma de poesía tradicional xaponesa. Trátase dun poema breve, xeralmente formado por tres versos de cinco, sete e cinco sílabas respectivamente, aínda que non todos os autores respectan esta métrica.
De que tratan os haikus?
Os haikus intentan captar un instante para, deste modo, facelo eterno.
Que características ten un haiku?
Son poemas de carácter descritivo.
Teñen como tema algún aspecto da natureza.
O mundo representado non se mostra totalmente, senón que se suxire a partir duns poucos elementos presentes no poema.
A personaxe poética non fala de sentimentos, aínda que a súa actitude ante o que observa é sentimental.
Predominan os substantivos.
Hai poucos adxectivos.
Os verbos, tamén poucos, están en presente porque se intenta captar o instante, o que está a acontecer. Prefírense verbos estáticos (ser, estar, parecer) sobre os dinámicos ou de acción). Tamén se prefiren as formas non persoais.
Escribimos o noso haiku
Agora tócanos a nós escribir un haiku. Podemos elixir entre escribir un haiku libremente, seguindo as normas que aprendemos aquí. Recordade:
Tres versos de 5, 7 e 5 sílabas.
Tema: algún aspecto da natureza.
Predominan substantivos, poucos adxectivos e verbos, poucos, e en presente.
Eliximos dous elementos no noso haiku que provoquen “tensión” entre o grande e o pequeno, o temporal ou o efémero, o branco e o negro, o quieto e o axitado…
Ou, se o preferimos, podemos facer un haiku coas indicacións seguintes:
1º verso: Verbo + adverbio
2º verso: Determinante + substantivo + adxectivo
3º verso: Preposición + substantivo + adxectivo.
Relampaguea fugazmente
la piedra mansa
sobre el suelo amargo.
Que facemos co noso haiku?
Acompañaremos o noso haiku cunha fotografía orixinal (feita por vos, non vale copiar). Pensade que elemento da natureza queredes que ilustre o voso poema e tentade captalo coa cámara : unha pinga de auga, unha árbore sen follas, a noite, as nubes que tapan o sol, o amencer, unhas pegadas na area ..etc O derradeiro día de entrega das fotos e dos haikus será o 15 de marzo. As mellores composicións serán expostas nos corredores do centro para celebrar o DÍA DA POESÍA (21 de marzo).
Para traballar na aula:
- Nenos/as soldado: non hai futuro loitando na selva
- La gente muere mientras los gobiernos gastan miles de millones en controlar fronteras
- O mundo en guerra: todos os conflictos que seguen activos na actualidade
- Agua, fuente de conflictos?
- http://www.elmundo.es/especiales/2011/10/ciencia/poblacion/
Participa Méliès é un concurso de vídeo aberto a todos os públicos.
Concursar é moi fácil! Só necesitas unha historia que poidas contar en tres minutos, unha cámara ou dispositivo de vídeo para gravar unha curta na que tes que utilizar polo menos un dos tres trucaxes de Georges Méliès, e moita imaxinación. O xurado premiará ante todo o enxeño. Hai diferentes premios, e ademais os vídeos gañadores proxectaranse na exposición Empeza o espectáculo. Georges Méliès e o cinema de 1900, e nos CaixaForum.
Georges Méliès foi debuxante, mago, director de teatro, actor, decorador, técnico e produtor, realizador e distribuidor de máis de 500 películas entre 1896 e 1912. É unha figura clave nas orixes do cinema: revolucionou a cinematografía da súa época e sentou as bases do cinema como espectáculo. De onde procede a imaxinación de Méliès? En que se inspirou? Cales foron as súas achegas ao cinema? En Participa Méliès descubriredes coa vosa clase a este precursor do cinema fantástico, inventor das trucaxes máis inverosímiis dos inicios do cinema, e pioneiro dos efectos especiais.
PARA EMPEZAR: o universo de George Méliès
Esta infografía ilustra la evolución de la ciencia ficción desde la publicación de la novela Frankenstein de Mary Shelley (1818) hasta la actualidad.
Algunhas das películas de Georges Méliès: Sodes capaces de ver as trucaxes que realiza nas súas curtas?
Xa están rematados e listos para ver os traballos realizados polos alumnos e alumnas de 6º b, dentro do proxecto do corpo humano, que levamos a estudiar dende distintas materias ao longo do trimestre que remata.
- Describir, o mais detalladamente posible, o retrato ou autorretrato que vos tocou. Empregade o vocabulario axeitado, relativo ao corpo humano e, intentade adivinar polos rasgos físicos, algunha característica ou rasgo psicolóxico do artista que vos tocou.
- A partir da vosa fotografía, e seguindo a obra del genial Hanoch Piven (este artista realiza orixinais retratos como os que podedes ver no enlace), deberedes crear a vosa propia descrición a base de recortes, obxectos, debuxos, etc que vos representen ( poden ser afecións, desexos, ideas, …)
- Tendes que realizar tamén un autorretrato fotográfico no que debedes aparecer cun xesto especial: medo, asombro, alegría, cansazo, enfado, aburrimento, introspección, silencio, burla, ira, calma, …Podedes engadir tantas ideas e formas para expresarse que se vos ocurran. A fotografía debe presentar o rostro a tres cuartos, nin de perfil, nin de fronte, a non ser que a expresión elixida necesitase destas posicións sen máis remedio. A luz debe ser lateral para realzar mellor as faccións e os xestos. Despois, co GIMP, deberedes converter a foto nunha imaxe no alto contraste, en branco e negro puros, para posteriormente aplicar planos de cor ás distintas zonas.
Disfrutade destes estupendos traballos!! Hai moito esforzo e dedicación en cada un deles!!
PROXECTO COLABORATIVO: Viaxamos por España
Presuposto para a viaxe. Táboa
OBXECTIVOS
1.- Adrentarse no coñecemento da estructura e funcionamento do organismo.
2.- Desenrolar unha serie de hábitos saudables, tanto de alimentación como de coidado do corpo.
3.- Relacionar o estudo do corpo con outras áreas, como por exemplo as linguas ( aprendendo vocabulario relacionado co tema). Tamén co mundo da arte, onde o alumnado traballa con obras de pintores relacionadas coa figura humana e que tamén formarán parte da exposición.
Mentres se traballa en conxunto na ambientación, cada equipo traballa os seus contidos e crea unha maqueta, acompañada de material ilustrativo.
1.- O Aparello Locomotor. Exercicio físico e saúde 2.- O aparello dixestivo 3.- O Sistema Nervioso. A hixiene 4.- O Sistema Respiratorio 5.- Sistema Circulatorio. 6.- O aparello Excretor
Ficha para analizar a enfermidade
Enlaces de interese
Vídeo sobre órganos e sistemas do corpo humano
